WIECZORNA LITURGIA RODZINNA

 

 

W Wielki Czwartek wieczorem, w czasie trwania Mszy Wieczerzy Pańskiej w kościele parafialnym lub bezpośrednio po jej zakończeniu, rodzina może zgromadzić się przy świątecznie przygotowanym stole, aby wspólnie przeżyć liturgię wejścia w Triduum Paschalne i dziękczynienia za dar Eucharystii i kapłaństwa.

Stół, nakryty białym obrusem, może zostać udekorowany kwiatami. Na środku należy położyć otwartą księgę Pisma świętego, z której odczytywane będzie słowo Boże oraz mały bochenek chleba, którym na zakończenie podzielą się członkowie rodziny (trzeba się o niego zatroszczyć wcześniej). Modlitwie przewodniczy ojciec lub matka. Może to zrobić także ktoś inny z dorosłych.

Liturgia rozpoczyna się śpiewem, po którym następuje znak krzyża i modlitwa, którą odczytuje ojciec rodziny. Następnie odbywa się Liturgia słowa poprzedzona wprowadzeniem, po której wszyscy razem odmawiają modlitwę Ojcze nasz i przekazują sobie znak pokoju. Zakończeniem liturgii i przejściem do wspólnej kolacji jest obrzęd dzielenia się chlebem.

 

LITURGIA SŁOWA

Znak krzyża

Przewodniczący liturgii: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Wszyscy: Amen.

Wprowadzenie do liturgii

Jedna z obecnych osób czyta wprowadzenie do liturgii:

W Wielki Czwartek, podczas Ostatniej Wieczerzy, Chrystus ustanowił sakrament Eucharystii i kapłaństwa, pozostawił swoim uczniom przykazanie miłości i służby oraz wydał samego siebie na mękę i śmierć. Wspominając te wydarzenia pragniemy w naszej rodzinie słuchać słowa Bożego oraz modlić się o to, abyśmy zawsze potrafili być wdzięczni za dar Eucharystii. Prośmy także, aby w tym czasie, w którym nie możemy uczestniczyć w liturgii dojrzewało w nas pragnienie Komunii świętej oraz gotowość do miłości i służby na wzór Chrystusa.

Myślami złączmy się z naszą wspólnotą parafialną, z księżmi z naszej parafii, z naszym biskupem Janem, papieżem Franciszkiem i całym Kościołem.

 

Przewodniczący odczytuje kolektę z Mszy Wieczerzy Pańskiej Módlmy się.

Wszechmogący, wieczny Boże, obchodzimy pamiątkę najświętszej Wieczerzy, podczas której Twój Jednorodzony Syn mając się wydać na śmierć pozostawił Kościołowi nową wiekuistą Ofiarę i Ucztę swojej miłości; spraw, abyśmy z tak wielkiego misterium czerpali pełnię miłości i życia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

Wszyscy: Amen.

Wszyscy stojąc słuchają Ewangelii z Mszy Wieczerzy Pańskiej ( można także odczytać wszystkie czytania z Liturgii Słowa tego dnia Wj 12,1-14; 1Kor 11,23-26; J 13,1-15 ) . Osoba czytająca stojąc, głośno i wyraźnie odczytuje poniższy tekst. Właściwym znakiem będzie odczytanie go bezpośrednio z Pisma świętego, ale można także posłużyć się wydrukowanym tekstem.

 

Ewangelia

Posłuchajmy słów Ewangelii według Świętego Jana (J 13,1-15)

Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.

W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby

Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».

Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!»

Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».

A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem». Oto słowo Pańskie.

 

Wszyscy: Chwała Tobie, Chryste.

 

Rozważanie:

 

Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus wykonał gest, w którym wyraził swoją miłość do apostołów. Zdjął szaty, pochylił się i obmył im nogi. Jego wieczna i nieodwołalna miłość do człowieka, w Wieczerniku objawiła się w tym znaku służby, a dzisiaj objawia się w Jego gotowości aby nam przebaczać, pocieszać, podnosić z upadków. Dzisiaj Pan zaprasza nas, abyśmy odkryli że On chce nam służyć w swojej bezinteresownej miłości. W tych prostych, domowych warunkach On jest z nami. Pozwólmy Mu się kochać. Niech Jego miłość nas wzruszy i odnowi naszą wzajemną miłość rodzinną. Z Jezusem zawsze możemy zacząć od nowa!

 

 

 

7

 

MODLITWA PAŃSKA I ZNAK POKOJU

 

Przewodniczący liturgii mówi:

Módlmy się wspólnie jak nas nauczył nasz Zbawiciel

 

Wszyscy (z wzniesionymi rękami) odmawiają modlitwę Ojcze nasz

Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

 

Następnie przewodniczący mówi:

Przekażmy sobie znak pokoju

Wszyscy poprzez gest życzliwości przekazują sobie pokój.

 

KOMUNIA ŚWIĘTA DUCHOWA

 

Przewodniczący liturgii mówi:

Nie możemy dzisiaj uczestniczyć we Mszy świętej Wieczerzy Pańskiej w naszym kościele, ale możemy przyjąć Chrystusa w Komunii świętej duchowej. Zjednoczmy się z Nim przez modlitwę i prośmy, aby przychodził do nas i przemieniał nasze życie:

 

Przewodniczący powoli czyta tekst modlitwy Ojca Świętego Franciszka, a wszyscy łączą się ze słowami modlitwy:

 

Kładę się u Twych stóp, o mój Jezu i ofiarowuję Ci moje skruszone serce, uniżone w swojej nicości i Twojej świętej obecności.

Adoruję Cię w sakramencie Twej miłości, niewysłowionej Eucharystii.

Pragnę przyjąć Ciebie w tym ubogim przybytku, jaki oferuje Ci mój umysł.

Czekając na radość z sakramentalnej komunii, pragnę przyjąć Cię w duchu.

Przyjdź do mnie, O mój Jezu, kiedy ja, ze swojej strony, przychodzę do Ciebie!

Niech Twoja miłość ogarnie moje całe jestestwo w życiu i śmierci.

Wierzę w Ciebie, Tobie ufam, Ciebie miłuję.

Wszyscy przez chwilę milczenia jednoczą się z Chrystusem

 

 

DZIELENIE SIĘ CHLEBEM I WSPÓLNA KOLACJA

 

Przewodniczący liturgii bierze ze chleb i w milczeniu podaje go członkom rodziny. Każdy odłamuje mały kawałek. Wszyscy razem spożywają odłamany kawałek chleba. To, co zostaje odkłada się na stół, na którym leży aż do śniadania wielkanocnego. Następnie wszyscy zasiadają do wspólnej kolacji.

Po zakończeniu kolacji należy zdjąć obrus i kwiaty ze stołu, tak jak w kościele obnaża się ołtarz. Na stole pozostaje tylko Pismo święte i połamany chleb.