LITURGIA DOMOWA
Gdy w kościele parafialnym rozpoczynają się obrzędy Wigilii Paschalnej, rodzina ponownie spotyka się wokół stołu, na liturgii, w swoim domowym Kościele. Jak zawsze liturgii przewodniczy głowa rodziny, ewentualnie ktoś inny z dorosłych
Przed rozpoczęciem modlitwy stół należy nakryć białym obrusem i, jeśli to możliwe, udekorować kwiatami. Na stole pozostaje krzyż, używany we wczorajszej liturgii, księga Pisma Świętego, z której będzie odczytywane słowo Boże i bochen chleba. W centrum ustawiamy świecę (może być to paschał Caritas), która zostanie zapalona na początku celebracji. Dla wszystkich uczestników celebracji można przygotować świece, które będą trzymali w rękach i zapalą od głównej świecy w wyznaczonym momencie celebracji. Jeśli mamy w domu wodę święconą, może być także umieszczona na stole w niewielkim naczyniu. Jeśli nie ma wody święconej, warto przygotować zwykłą wodę.
Wszyscy powstają.
LITURGIA ŚWIATŁA
Przewodniczący liturgii mówi:
W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Wszyscy odpowiadają: Amen.
Przewodniczący liturgii:
W tę najświętszą noc , w którą nasz Pan Jezus Chrystus, przeszedł ze śmierci do życia, Kościół wzywa swoje dzieci rozproszone po całym świecie, aby zgromadziły się na czuwanie i modlitwę. Jeśli tak będziemy obchodzić pamiątkę Paschy Pana, słuchając słowa Bożego i sprawując święte obrzędy, możemy mieć nadzieję, że otrzymamy udział w zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią i razem z Nim żyć będziemy w Bogu.
Myślami złączmy się z naszą wspólnotą parafialną, z księżmi z naszej parafii, z naszym biskupem Janem, papieżem Franciszkiem i całym Kościołem. Rozpocznijmy naszą domową liturgię wielkanocną od znaku płonącej świecy, który ukazuje przejście z ciemności naszych grzechów i śmierci do światła łaski i życia w Chrystusie.
Chwila modlitwy w milczeniu. W tym momencie można też zgasić wszystkie światła w mieszkaniu tak, aby światłość Chrystusa jeszcze bardziej przemawiała do naszych serc.
Przewodniczący zapala główną świecę i mówi.
Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemności naszych serc i umysłów.
Po zapaleniu świecy bierze ją w obie ręce, unosi w górę i mówi.
Światło Chrystusa.
Wszyscy: Bogu niech będą dzięki.
Płonącą świecę – symbol obecności Chrystusa – stawia się pośrodku stołu. Jeśli światło zostało zgaszone, teraz można je zapalić. Wszyscy słuchają Ewangelii o zmartwychwstaniu Chrystusa zaczerpniętej z Liturgii Wigilii Paschalnej. Można odczytać więcej czytań z Wigilii Paschalnej.
LITURGIA SŁOWA
Ewangelia
Posłuchajmy słów Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 28, 1-10)
Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i stali się jakby martwi.
Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak zapowiedział. Przyjdźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: „Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie”. Oto, co wam powiedziałem».
Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.
A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!» One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą».
Oto słowo Pańskie.
Wszyscy: Chwała Tobie, Chryste.
Rozważanie Nie ma go tu! Zmartwychwstał! Nie bójcie się! To orędzie anioła jest także dla nas! Ciemności nie ogarnęły Pana. Ostatnie słowo należy do Niego! Bez względu na to, co przeżywamy; bez względu na to, jaka jest sytuacja w świecie; bez względu na wszystkie obawy i ciemności naszego serca, to orędzie jest dla nas: Zmartwychwstał! Nie bój się! Nie bójcie się! Nie bójmy się! Nie bójmy się żyć, nie bójmy się kochać, nie bójmy się przebaczać, nie bójmy się zaczynać od nowa. Pan zmartwychwstał!
ODNOWIENIE PRZYRZECZEŃ CHRZCIELNYCH
Przewodniczący liturgii mówi:
Każdego roku, w noc zmartwychwstania Chrystusa, wszyscy jego uczniowie odnawiają swoje przyrzeczenia chrzcielne. Gdy przyjmowaliśmy sakrament chrztu, zapłonęło dla nas światło wiary w Jezusa Chrystusa, który wybawił nas z niewoli grzechu i śmierci. Znakiem tego światła wiary jest płomień świec, które teraz zapalamy od świecy, która od początku naszej modlitwy przypomina nam, że Zmartwychwstały Chrystus jest obecny także w naszej rodzinie.
Wszyscy powstają i zapalają swoje świece od głównej świecy, trzymają je aż do końca obrzędu odnowienia przyrzeczeń chrztu.
Przewodniczący liturgii:
W sakramencie chrztu zostaliśmy pogrzebani razem z Chrystusem w Jego śmierci , aby razem z Nim wkroczyć w nowe życie. Odnówmy więc tutaj, w naszej rodzinie, przyrzeczenia chrztu świętego, który sprawił, że jesteśmy dziećmi Bożymi.
Najlepiej, jeśli obrzęd odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych prowadzą wspólnie ojciec i matka. Jeśli jest to niemożliwe, może to zrobić jedno z rodziców lub ktoś inny spośród dorosłych. Ważnym znakiem jest tutaj płonąca świeca.
Ojciec i matka, trzymając w ręce zapaloną główną świecę mówią wspólnie: A zatem pytamy samych siebie i każdego z was:
Ojciec i matka : Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
Wszyscy: Wyrzekam się.
Ojciec i matka: Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby ciebie grzech nie opanował?
Wszyscy: Wyrzekam się.
Ojciec i matka: Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?
Wszyscy: Wyrzekam się.
Ojciec i matka: Czy wierzysz w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
Wszyscy: Wierzę.
Ojciec i matka: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, a naszego Pana, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?
Wszyscy: Wierzę.
Ojciec i matka: Czy wierzysz w Ducha Świętego , święty Kościół powszechny , obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?
Wszyscy: Wierzę.
Ojciec i matka: Bóg wszechmogący, Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który nas odrodził z wody i Ducha Świętego, i który udzielił nam odpuszczenia grzechów, niech nas strzeże swoją łaską w naszym Panu Jezusie Chrystusie, na życie wieczne. W. Amen.
Jeśli mamy do dyspozycji wodę święconą, wszyscy, po kolei, zanurzają swoją prawą dłoń w wodzie i w ciszy kreślą nią znak krzyża na swoim ciele. Gasi się świece, za wyjątkiem świecy głównej.
MODLITWA PAŃSKA I ZNAK POKOJU
Przewodniczący liturgii mówi:
Nazywamy się dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy, dlatego ośmielamy się mówić:
Wszyscy (z wzniesionymi rękami) odmawiają modlitwę Ojcze nasz
Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.
Następnie przewodniczący mówi:
Przekażmy sobie znak pokoju
Wszyscy poprzez gest życzliwości przekazują sobie pokój.
KOMUNIA ŚWIĘTA DUCHOWA
Przewodniczący liturgii mówi:
Nie mogąc uczestniczyć we Mszy świętej nocy zmartwychwstania Pańskiego, pragniemy przyjąć Chrystusa w Komunii świętej duchowej. Zjednoczmy się z Nim przez modlitwę i prośmy, aby przychodził do nas i dawał nam nowe życie:
Przewodniczący powoli czyta tekst modlitwy Ojca Świętego Franciszka, a wszyscy łączą się ze słowami modlitwy:
Kładę się u Twych stóp, o mój Jezu i ofiarowuję Ci moje skruszone serce, uniżone w swojej nicości i Twojej świętej obecności.
Adoruję Cię w sakramencie Twej miłości, niewysłowionej Eucharystii.
Pragnę przyjąć Ciebie w tym ubogim przybytku, jaki oferuje Ci mój umysł.
Czekając na radość z sakramentalnej komunii, pragnę przyjąć Cię w duchu.
Przyjdź do mnie, O mój Jezu, kiedy ja, ze swojej strony, przychodzę do Ciebie!
Niech Twoja miłość ogarnie moje całe jestestwo w życiu i śmierci.
Wierzę w Ciebie, Tobie ufam, Ciebie miłuję.
Wszyscy przez chwilę milczenia jednoczą się z Chrystusem Przewodniczący liturgii mówi:
Niech nas Bóg błogosławi, strzeże od zła wszelkiego i doprowadzi do życia wiecznego .
Alleluja, Alleluja
Wszyscy czynią znak krzyża i odpowiadają. Amen.
Pieśń: Zwycięzca śmierci lub Otrzyjcie już łzy płaczący, lub Wesel się Królowo miła , lub inna pieśń wielkanocna.
PIEŚNI
Zwycięzca śmierci piekła i szatana
Wychodzi z grobu dnia trzeciego z rana
Naród niewierny trwoży się przestrasza
Na cud Jonasza. Alleluja!
Ziemia się trzęsie, straż się grobu miesza,
Anioł zstępuje, niewiasty pociesza;
Patrzcie, tak mówi, grób ten próżny został, Pan z martwych powstał. Alleluja!
Ustąpcie od nas, smutki i trosk fale, Gdy Pan Zbawiciel triumfuje w chwale.
Ojcu swojemu już uczynił zadość, Nam niesie radość. Alleluja!
Cieszy swych uczniów, którzy wierni byli, Utwierdza w wierze, aby nie wątpili. Obcuje z nami, daje nauk wiele O swym Kościele. Alleluja!
Otrzyjcie już łzy płaczący , żale z serca wyzujcie.
Wszyscy w Chrystusa wierzący, weselcie się, radujcie. Bo zmartwychwstał samowładnie, jak przepowiedział dokładnie. Alleluja, alleluja, niechaj zabrzmi: alleluja!
Darmo kamień wagi wielkiej Żydzi na grób wtoczyli,
Darmo dla pewności wszelkiej zbrojnej straży użyli. Na nic straż, pieczęć i skała nad grobem Pana się zdała. Alleluja, alleluja, niechaj zabrzmi: alleluja! Bóg wszechmocny, Bóg natury, wyższy nad wszystkie twory, Wstaje z grobu, kruszy mury, nie zna żadnej zapory.
Zdjęta trwogą, straż upada i prawie sobą nie włada, Alleluja, alleluja, niechaj zabrzmi: alleluja!
Wesel się Królowo miła , bo Ten, któregoś zrodziła, zmartwychwstał Pan nad panami.
Módl się do Niego za nami. Alleluja, alleluja!
Ciesz się i wesel się w niebie, proś Go za nami w potrzebie, byśmy się też tam dostali i na wiek wieków śpiewali Alleluja, alleluja!